კატეგორია: Uncategorized @ka

საქართველოში კომპანიების აბსოლუტური უმრავლესობა მოგების გადასახადის ე.წ. „ესტონური მოდელი“-თ იხდის მოგების გადასახადს. ეს ნიშნავს, რომ კომპანიას არ უწევს მოგების გადასახადის გადახდა მანამ, სანამ არ გაანაწილებს ამ მოგებას დივიდენდის ან სხვა სახით. ეს მსოფლიოში ერთერთი გამორჩეულად შეღავათიანი მოდელია და ბიზნესებს სტიმულს აძლევს, რომ დივიდენდის გაცემის ნაცვლად კომპანიის მოგება მიმართოს რეინვესტირებისა და განვითარებისთვის და შედეგად დაზოგოს მოგების გადასახადი. თუმცა საბანკო სფეროზე არ ვრცელდება მოგების გადასახადის ესტონური მოდელი. ბანკები იხდიან მოგების გადასახადს, მიუხედავად იმისა მოახდენენ თუ არა მოგების განაწილებას. ამ სტატიაში მიმოვიხილავთ საბანკო სფეროში არსებული მოგების გადასახადის პრაქტიკულ ასპექტებს.

კონტრასტისთვის, პირველ რიგში განვიხილავთ თუ როგორ გამოითვლება მოგების გადასახადი სხვა სფეროებში.

როგორ გამოითვლება მოგების გადასახადი არასაბანკო სფეროში?

მოგების განაწილებისას, მაგალითად დივიდენდის გატანისას, კომპანიას უწევს მოგებისა და დივიდენდის გადასახადების გადახდა. აღსანიშნავია, რომ საქართველოს რეზიდენტი ე.წ. ესტონურ მოდელზე მყოფი (შეგახსენებთ, რომ კომპანიების უმრავლესობა ესტონურ მოდელზეა) კომპანიიდან მეორე საქართველოს რეზიდენტი ესტონურ მოდელზე მყოფ კომპანიაზე დივიდენდის განაწილებაზე კომპანიას არ მოუწევს გადასახადის გადახდა (იშვიათი გამონაკლისების გარდა). ჩვეულებრივ, კომპანიებს უწევთ მოგებისა და დივიდენდის გადასახადების გადახდა როდესაც დივიდენდი გაიცემა ფიზიკურ პირებზე ან უცხოურ კომპანიებზე. არასაბანკო სფეროს კომპანიების მოგების გადასახადის განაკვეთია 15%, ხოლო დივიდენდის გადასახადის განაკვეთია 5%.

განვიხილოთ მაგალითი: თუ კომპანიას წლის განმავლობაში ჰქონდა მოგება 1,000 ლარის ოდენობით და გადაწყვიტა, რომ ეს მოგება სრულად გაანაწილოს კომპანიის დამფუძნებელზე დივიდენდის სახით, კომპანიიდან გავა 1,000 ლარი, საიდანაც კომპანიის მფლობელი რეალურად მიიღებს 807.5 ლარს (1,000 x 85% x 95%), ხოლო დანარჩენი 192.5 ლარი გადაიხდება მოგებისა და დივიდენდის გადასახადების სახით. თუ კომპანიამ გადაწყვიტა, რომ პერიოდის მოგება, 1,000 ლარი, არ გაანაწილოს დივიდენდად არამედ დატოვოს ბიზნესში და მოახმაროს მის განვითარებას, მაშინ კომპანია საერთოდ არ გადაიხდის მოგებისა და დივიდენდის გადასახადებს.

 

როგორ გამოითვლება მოგების გადასახადი საბანკო სფეროში?

მოგების გადასახადის განაკვეთი ბანკისთვის (ისევე, როგორც საკრედიტო კავშირის, მიკროსაფინანსო ორგანიზაციისა და სესხის გამცემი სუბიექტისთვის) 20%-ს წარმოადგენს, განსხვავებით სხვა ინდუსტრიის კომპანიებისა, რომელთა შემთხვევაშიც მოგების გადასახადის განაკვეთი 15%-ია. თუმცა აღსანიშნავია, რომ სამაგიეროდ ბანკებს არ ეხებათ დივიდენდის გადასახადი (2023 წლისა და შემდგომი პერიოდების კუთვნილი მოგებიდან გაცემულ დივიდენდებზე), რომელიც სხვა კომპანიებისთვის 5%-ია.

მოგების გადასახადის დასათვლელად გამოიანგარიშება „მოგება დაბეგვრამდე“, რომელიც მიიღება სხვადასხვა ხარჯების შემოსავლებიდან გამოკლებით. მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ ზოგიერთი შემოსავალი არ ჩაითვლება მოგების გადასახადის გაანგარიშებაში. მაგალითად საქართველოს საწარმოს მიერ გამოშვებული და  უცხო ქვეყნის აღიარებულ საფონდო ბირჟის ლისტინგში სავაჭროდ დაშვებული სასესხო ფასიანი ქაღალდიდან მიღებული პროცენტები არ წარმოადგენს მოგების გადასახადით დაბეგვრის ობიექტს. როგორც წესი, მოგების გადასახადისგან გათავისუფლებულია ისეთი აქტივობები, რომლებიც ხელს უწყობს საქართველოში ამა თუ იმ სფეროს ან მიმართულების განვითარებას.

ასევე ზოგიერთი ხარჯი არ გაითვალისწინება მოგების გადასახადის დაანგარიშებაში და შესაბამისად არ ამცირებს მოგების გადასახადს. მაგალითად ხარჯები, რომლებიც ეკონომიკურ საქმიანობასთან დაკავშირებული არ არის და წარმომადგენლობითი ხარჯები გარკვეული ლიმიტის ზემოთ (წინა კალენდარული წლის განმავლობაში მიღებული შემოსავლის 1%-ის ზემოთ) არ გამოიქვითება შემოსავლებიდან მოგების გადასახადის მიზნებისთვის. შედეგად ასეთი ხარჯები არ ამცირებს მოგების გადასახადს.

განვიხილოთ მაგალითი: ბანკს წლის განმავლობაში ჰქონდა მოგება 1,000 ლარის ოდენობით. ამ მოგების გაანგარიშებაში შესულია 200 ლარი, რომელიც წარმოადგენს საქართველოს საწარმოს მიერ გამოშვებული და  უცხო ქვეყნის აღიარებულ საფონდო ბირჟის ლისტინგში სავაჭროდ დაშვებული სასესხო ფასიანი ქაღალდიდან მიღებულ პროცენტს. გარდა ამისა, ამ მოგებაში შესულია 300 ლარი, რომელიც დოკუმენტურად დადასტურებული არ არის და შესაბამისად საგადასახადო კოდექსით ითვლება, რომ არ არის დაკავშირებული ეკონომიკურ საქმიანობასთან. ბანკმა გადაწყვიტა, რომ ეს მოგება არ გაანაწილოს კომპანიის აქციონერებზე დივიდენდის სახით. მიუხედავად იმისა, რომ ბანკი მოგებას არ ანაწილებს და სრულად კომპანიაში ტოვებს, მას მაინც მოუწევს მოგების გადასახადის გადახდა დასაბეგრი მოგების 20%-ის ოდენობით. ჩვენს მაგალითში, დასაბეგრი მოგება 1,100 ლარის ტოლია და გამოიანგარიშება შემდეგნაირად: 1,000 – 200 + 300 = 1,100 ლარი. შედეგად, ბანკს მოუწევს, რომ დაადეკლარიროს და გადაიხადოს მოგების გადასახადი 220 ლარის ოდენობით (1,100 x 20%).

ჩვენი კომპანია გაგიწევთ ყველა ბუღალტრულ, საგადასახადო და ფინანსურ მომსახურებას საბანკო და მიკროსაფინანსო სფეროს კომპანიების საკითხებთან დაკავშირებით.

კომპანიის მფლობელები და დირექტორები, რომელთაც არ აქვთ გამოცდილება საგადასახადო საკითხებში, ხშირად ინტერესდებიან თუ როგორ ითვლება ე.წ. „გროს“ ხელფასი, ანუ ხელფასი გადასახადების ჩათვლით. მათ იციან, რომ ხელფასის გადახდისას კომპანიას უწევს გარკვეული გადასახადებისა და ანარიცხების გადახდა, მაგრამ არ აქვთ ინფორმაცია ზუსტად რა ფორმულით ხდება ამ გადასახადების გაანგარიშება. ამ სტატიაში მარტივად ავხსნით გადასახადების ყველა კომბინაციას.

 

რა გადასახადებს ვიხდით თანამშრომლის ხელფასზე თუ თანამშრომელი საპენსიო სქემაში ჩართულია?

მაგალითად ავიღოთ თანამშრომელი (დასაქმებული), რომელსაც ხელფასის სახით ყოველთვიურად ვურიცხავთ 1,000 ლარს. თანამშრომლის ხელფასებზე და სხვა სარგებელზე, კომპანიას უწევს, რომ გადაიხადოს 20% საშემოსავლო გადასახადი და 4% საპენსიო ანარიცხი (საიდანაც 2% არის კომპანიის წილი და 2% არის თავად თანამშრომლის წილი). შედეგად კომპანიის ჯამური ხელფასის ხარჯი გადასახადების ჩათვლით გამოითვლება შემდეგი ფორმულით:

1,000/98%/80%*102% = 1,301.02

ანუ, იმ შემთხვევაში როდესაც თანამშრომელი ჩართულია საპენსიო სქემაში და კომპანია  უხდის 1,000 ლარს, დამატებით კომპანიას უწევს ჯამში 301 ლარის და 2 თეთრის გადახდა საშემოსავლო გადასახადისა და საპენსიო ანარიცხების სახით. ამ 301.02 ლარიდან, 250 ლარი წარმოადგენს საშემოსავლოს და 51.02 ლარი წარმოადგენს საპენსიოს.

აღსანიშნავია, რომ საშემოსავლო გადასახადი წარმოადგენს გადასახადს, რომელიც რეგულირდება შემოსავლების სამსახურის (“საგადასახადო”-ს) მიერ, ხოლო საპენსიო ანარიცხი არ წარმოადგენს ტიპიურ გადასახადს, არამედ კლასიფიცირდება, როგორც “შენატანი” და რეგულირდება საპენსიო სააგენტოს მიერ, რომელიც შემოსავლების სამსახურისგან დამოუკიდებელი ორგანოა.

 

რა გადასახადებს ვიხდით თანამშრომლის ხელფასზე თუ თანამშრომელი საპენსიო სქემაში არ არის ჩართული?

როდესაც თანამშრომელი საპენსიო სქემაში არ არის ჩართული, მის ხელფასზე და სხვა სარგებელზე, კომპანიას უწევს მხოლოდ საშემოსავლო გადასახადის გადახდა და არ უწევს საპენსიო შენატანი.

პირველ რიგში განვიხილოთ რა შემთხვევაში შეიძლება არ იყოს ჩართული თანამშრომელი საპენსიო სქემაში. თანამშრომელი შეიძლება არ იყოს ჩართული საპენსიო სქემაში თუ იგი შედარებით უფროსი ასაკისაა. როდესაც საპენსიო სქემა ამოქმედდა საქართველოში 2019 წელს, ამ სქემაში ჩართვა 40 წლამდე მოქალაქეებისთვის იყო სავალდებულო; 40 წლიდან მოქალაქეები ავტომატურად გაწევრიანდნენ, მაგრამ ჰქონდათ სქემიდან გამოსვლის უფლება; ხოლო 55 წლიდან ქალებისთვის და 60 წლიდან მამაკაცებისთვის სქემაში ავტომატურად ჩართვა არ მოხდა და იყო ნებაყოფლობითი. გარდა ასაკობრივი ფაქტორისა არსებობს სხვა კრიტერიუმიც, კერძოდ სქემაში არ არიან ჩართულები უცხოელები (საქართველოს არარეზიდენტები). გამონაკლისია საქართველოში მუდმივი ბინადრობის ნებართვის მქონე უცხო ქვეყნის მოქალაქეები, რომლებზეც ასევე ვრცელდება საპენსიო კანონი განსხვავებით იმ უცხოელებისა, რომელთაც ასეთი ნებართვა არ გააჩნიათ.

იმ პირებისთვის გადახდილ ხელფასებზე, რომლებიც არ არიან საპენსიო სქემაში ჩართულები, ჯამური ხელფასის ხარჯი გადასახადების ჩათვლით გამოითვლება შემდეგი მარტივი ფორმულით:

1,000/80% = 1,250

ანუ, იმ შემთხვევაში როდესაც თანამშრომელი არ არის ჩართული საპენსიო სქემაში და კომპანია უხდის 1,000 ლარს, დამატებით კომპანიას უწევს 250 ლარის გადახდა საშემოსავლო გადასახადის სახით, რომელიც მარტივად შეგვიძლია გამოვითვალოთ ხელზე ასაღები თანხის 80%-ზე გაყოფით ან 125%-ზე გამრავლებით (მათემატიკურად ერთი და იგივე შედეგია).

როგორ უნდა გავიგოთ თანამშრომლის აყვანამდე არის თუ არა ის ჩართული საპენსიო სქემაში? თუ გვაქვს მისი პირადი ნომერი, შევძლებთ გადავამოწმოთ ჩართულია თუ არა საპენსიო სქემაში შემდეგ ელექტრონულ გვერდზე: www.agency.pensions.ge

 

რა გადასახადებს ვიხდით ფრილანსერის დაქირავების შემთხვევაში?

პირველ რიგში აღსანიშნავია, რომ თუ ფრილანსერი რეგისტრირებულია ინდივიდუალურ მეწარმედ („ინდმეწარმედ“) და სამუშაო, რომელსაც იგი გასწევს, შინაარსობრივად არ წარმოადგენს დასაქმებულის/თანამშრომლის სამუშაოს, არამედ წარმოადგენს მომსახურებას, მაშინ კომპანიის მიერ ინდმეწარმისთვის თანხის გადახდა არ წარმოადგენს ხელფასს, არამედ წარმოადგენს მომსახურების საფასურის გადახდას. ასეთ შემთხვევაში, კომპანიას არ უწევს არანაირი გადასახადის გადახდა და საგადასახადო ტვირთი არის ფრილანსერის მხარეს. გარდა ამისა, ინდმეწარმის საპენსიო სქემაში ჩართვა არის ნებაყოფლობითი. თუმცა რიგ შემთხვევებში, როდესაც კომპანია ქირაობს ფრილანსერს, შესაძლოა კონტრაქტს ჰქონდეს თანამშრომლის კონტრაქტის შინაარსი. ასეთ შემთხვევაში, მოქმედებს „შინაარსის ფორმაზე აღმატებულობის პრინციპი“, რაც გულისხმობს იმას, რომ საგადასახადო ორგანო უფლებამოსილია გადააკვალიფიციროს კონტრაქტი შინაარსის მიხედვით და მოითხოვოს თანამშრომლის ხელფასთან დაკავშირებული გადასახადების დადეკლარირება და გადახდა. იმისათვის, რომ კომპანიამ დაადგინოს შინაარსობრივად თანამშრომელი აიყვანა და იხდის ხელფასს თუ ფრილანსერი დაიქირავა და იხდის მომსახურების საფასურს, შემოსავლების სამსახურს გამოქვეყნებული აქვს კითხვარი, რომელიც კომპანიას დაეხმარება განასხვავოს აღნიშნული ორი კონტრაქტი. ბმული აღნიშნულ კითხვაზე შემდეგია: დაქირავებით მუშაობა თუ მომსახურების გაწევა

იმ შემთხვევაში როდესაც კომპანია თანხას ურიცხავს ინდმეწარმეს (ფრილანსერს), მას არ უწევს არანაირი გადასახადის გადახდა. თუ გადარიცხა 1,000 ლარი, ამ 1,000 ლარის შესაბამის გადასახადებს გადაიხდის თავად ფრილანსერი. თუ ფრილანსერს აქვს „მცირე ბიზნესის“ საგადასახადო სტატუსი, ასეთ შემთხვევაში თავად ფრილანსერი (და არა კომპანია) გადაიხდის შემოსავლის მხოლოდ 1%-ს გადასახადის სახით, ხოლო თუ ასეთი სტატუსი არ აქვს, მაშინ გადაიხდის 20%-ს. „მცირე ბიზნესის“ სტატუსზე მეტი ინფორმაციის მისაღებად იხილეთ სტატია ჩვენს ბლოგში (მცირე ბიზნესის სტატუსი). ნებისმიერ შემთხვევაში, მიუხედავად იმისა აქვს თუ არა ფრილანსერს „მცირე ბიზნესის სტატუსი“,  კომპანიის მხარეს არ არის გადასახადის გადახდის ვალდებულება და თავად ფრილანსერია ვალდებული, რომ დაადეკლარიროს და გადაიხადოს მისი შემოსავლიდან გადასახადები.

ჩვენი კომპანია მომხმარებლებს სთავაზობს ყველა რელევანტურ ბუღალტრულ მომსახურებას თბილისში, ბათუმსა და საქართველოს სხვა ქალაქებში.

2023 წლის 1 ივლისიდან ამოქმედდა ახალი რეგულაცია, რომელიც ითვალისწინებს ე.წ. „ვირტუალური აქტივის მომსახურების პროვაიდერის“ საქართველოს ეროვნულ ბანკში რეგისტრაციის ვალდებულებას. გარდა ამისა, პროვაიდერებს გააჩნიათ გარკვეული ვალდებულებები რეგისტრაციის შემდგომაც.

 

ამ სტატიაში არ განვიხილავთ ტექნიკურ დეტალებს თუ რა არის საჭირო სავალდებულო რეგისტრაციისთვის, არამედ ყურადღებას ახალი რეგულაციის პრაქტიკულ და შინაარსობრივ ასპექტებზე გავამახვილებთ და გავცემთ პასუხს ხშირად დასმულ კითხვებზე.

 

რა იცვლება?

ახალი რეგულაციის ძალაში შესვლამდე, პრაქტიკულად ნებისმიერ კომპანიას შეეძლო განეხორციელებინა კრიპტოსთან დაკავშირებული ტრანზაქციები, როგორებიცაა: კრიპტოს გადაცვლა, გადარიცხვა, შენახვა, ადმინისტრირება, პორტფელის მართვა, პირველადი შეთავაზება და სხვა. 2023 წლის 1 ივლისიდან, კომპანიებს რომლებიც განახორციელებენ აღნიშნულ ტრანზაქციებს დაევალდებულათ საქართველოს ეროვნულ ბანკში რეგისტრაცია.

 

მე შემეხება ცლილებები?

თუ თქვენ ხართ ფიზიკური პირი, რომელიც პირადად ვაჭრობს კრიპტოვალუტებით და ახორციელებს მათ ყიდვა-გაყიდვას შეგიძლიათ მშვიდად იყოთ, თქვენ ეს რეგულაცია არ გეხებათ. ანალოგიურად, თუ თქვენ ხართ ფიზიკური პირი, რომელიც მაინერებით მოიპოვებს კრიპტოს, არც თქვენ გეხებათ ეს რეგულაცია.

მარტივად რომ ვთქვათ, ახალი რეგულაცია ეხებათ კომპანიებს, რომლებიც ახორციელებენ სხვა პირებისთვის (კომპანიებისთვის ან ფიზიკური პირებისთვის) სერვისის მიწოდებას. მაგალითად, კრიპტოვალუტების ლარში გადაცვლას, კრიპტოვალუტების ყიდვა-გაყიდვის პლატფორმის მიწოდებას, სხვისი კრიპტოვალუტების პორტფელის მართვას, სხვისი კრიპტოვალუტების შენახვას, ადმინისტრირებას და სხვა. ანუ ამოსავალია ის, რომ სხვის სასარგებლოდ აკეთებენ ოპერაციებს.

რომ შევაჯამოთ, თუ თქვენ კრიპტოვალუტის ყიდვა-გაყიდვით ან მაინინგით ხართ დაკავებული თქვენი პირადი მოგების მიღების მიზნით, თქვენ არ გეხებათ ახალი რეგულაცია. ხოლო თუ თქვენ სთავაზობთ მომსახურებას მესამე მხარეებს, მაშინ თქვენ ვალდებული ხართ დარეგისტრირდეთ ეროვნულ ბანკში.

 

ჩემი კომპანია გადახდას იღებს კრიპტოვალუტაში, რამე მეცვლება?

თუ თქვენ ფლობთ ან მართავთ კომპანიას, რომელიც არ არის კრიპტოვალუტის სერვისების პროვაიდერი, არამედ უბრალოდ იღებს გადახდას კრიპტოვალუტით და ხანდახან ახორციელებს გადახდებს კრიპტოვალუტით, თქვენთვის საინტერესო იქნება იმის გაგება იცვლება თუ არა რამე რაზეც უნდა იცოდეთ?

მაგალითად ავიღოთ კომპანია რომელიც ყიდის ნამცხვრებს და წვენებს და გადახდას იღებს როგორც ლარში, ისე კრიპტოვალუტაში. პირველ რიგში აღნიშნავთ, რომ თქვენი კომპანია არ წარმოადგენს ვირტუალური აქტივის მომსახურების პროვაიდერს (ამის მიზეზები განვიხილეთ ზემოთ). შესაბამისად, თქვენ არ გეხებათ ეროვნულ ბანკთან რეგისტრაციის ვალდებულება. ამიტომ ამ მხრივ არაფერი გეცვლებათ.

ერთადერთი რაც უნდა გაითვალისწინოთ არის ის, რომ თქვენ გეკრძალებათ უშუალოდ კრიპტოში გადახდების მიღება და კრიპტოში გადახდების განხორციელება შუამავლის (პროვაიდერის) გარეშე, რადგან საქართველოში ერთადერთი ნებადართული და სავალდებულო ანგარიშსწორების ვალუტაა ლარი. თქვენ არავინ გიკრძალავთ რომ მოხმარებელს გადახდა შესთავაზოთ კრიპტოვალუტაში, თუმცა ეს უნდა მოხდეს შუამავლის საშუალებით, რომელიც მომხმარებლის მიერ გადახდილ თანხას დააკონვერტირებს და თქვენს ანგარიშზე დასვამს ლარში. საქმე იმაშია, რომ შუამავალი ახდენს კრიპტოს ლარში გადაცვლას და შესაბამისად, როდესაც თქვენ კლიენტის თანხას იღებთ, თქვენ უკვე იღებთ კონვერტირებულ თანხას ლარში. მომხმარებლის მხრიდან რომ შევხედოთ, მან გადაიხადა კრიპტოვალუტა, ამიტომ მისთვის არაფერი იცვლება, თუმცა თქვენ რეალურად მიიღეთ ლარი, რომელიც შუამავალმა დაგიკონვერტირათ (სწორედ ეს შუამავალი დაექვემდებარება ეროვნულ ბანკში სავალდებულო რეგისტრაციას). გარდა ამისა, კომპანიებს ეკრძალებათ ხელფასის ან ნებისმიერი სხვა თანხის გადახდა უშუალოდ კრიპტოში (რა თქმა უნდა გამონაკლისია უცხოეთიდან შესყიდვები და უცხოელი თანამშრომლები). მაგალითად, თუ თქვენი კომპანია ფლობს ბიტკოინს და მას ურიცხავს თანამშრომელს ხელფასად, უშუალოდ ბიტკოინების სახით, რომელიც თანამშრომელს აესახება კრიპტოვალუტაში მის ვოლეტზე, ეს ტრანზაქცია წარმოადგენს კანონდარღვევას. კომპანიას მისი ბიტკოინებით (ან სხვა კრიპტოვალუტით) ხელფასის ან სხვა გადახდის განხორციელება შეუძლია მხოლოდ შუამავლის საშუალებით, რომელიც დააკონვერტირებს კომპანიის კრიპტოვალუტას და მიმღებს ჩაურიცხავს ლარებში.

რომ შევაჯამოთ, საქართველოში ანგარიშსწორების ერთადერთი ლეგალური გზა არის ლარი, რაც იმას ნიშნავს რომ მიმღებმა, იქნება ეს თანამშრომელი თუ მომწოდებელი, კომპანიისგან გადარიცხული კრიპტოვალუტა უნდა მიიღოს ექვივალენტ ლარებში, რაც შესაძლებელია შუამავლის გზით, რომელიც კრიპტოვალუტას დააკონვერტირებს და უკვე გალარებულს ჩაურიცხავს მიმღებს.

 

რა უნდა მოვიმოქმედო თუ ჩემი კომპანია აკმაყოფილებს ვირტუალური აქტივის მომსახურების პროვაიდერის განმარტებას?

როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, ნებისმიერი კომპანია, რომელიც კრიპტო სერვისს გაუწევს მესამე მხარეებს, იქნება ეს კრიპტოვალუტის კონვერტაციის, შენახვის, პორტფელის მართვის თუ სხვა სერვისი, ვალდებულია დარეგისტრირდეს ეროვნულ ბანკში, როგორც ვირტუალური აქტივის მომსახურების პროვაიდერი. ამისათვის კომპანია განცხადებას წარუდგენს ეროვნულ ბანკს. რეგისტრაციის კრიტერიუმები და სხვა დეტალები შეგიძლიათ იხილოთ შემდეგ ბმულზე:

https://www.matsne.gov.ge/document/view/5829496?publication=0

რეგისტრაციის საფასურია 5 ათასი ლარი. აღსანიშნავია, რომ ახალი რეგულაცია არ ეხება ე.წ. NFT-ებს, არამედ ვრცელდება კრიპტოვალუტებზე.

გამომდინარე იქიდან, რომ ახალი რეგულაციის მიზანია ფულის გათეთრებისა და ტერორიზმის დაფინანსების აღკვეთა, რეგისტრირებულ კომპანიებს აქვთ რიგი ვალდებულებები, რომლებიც მოიცავს კლიენტის, მისი ბენეფიციარი მესაკუთრეების და ფულის წარმომავლობის შესახებ გარკვეული პროცედურების დაცვას. თუ რას უნდა ფარავდეს სავალდებულო პროცედურები დეტალურადაა აღწერილი ზემოთ მოცემულ ბმულში.